กลยุทธ์ความปลอดภัยแบบองค์รวม

ลักษณะเฉพาะของ Web3 เช่น โค้ดที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้และตรรกะที่โปร่งใส ทำให้โมเดลความปลอดภัยแบบเดิมและแบบตอบสนองของ Web2 ล้าสมัยและไม่เพียงพออย่างอันตราย

ในโลกที่ข้อผิดพลาดที่ปรับใช้เป็นคุณสมบัติถาวร และเงินที่ถูกขโมยหายไปอย่างรวดเร็วและไม่สามารถย้อนกลับได้ กลยุทธ์ "การแก้ไขหลังจากมีการละเมิด" ไม่ใช่กลยุทธ์เลย แต่เป็นสูตรสำหรับความล้มเหลว

แนวทางเชิงรุกที่มุ่งเน้นการป้องกัน ความยืดหยุ่น และการป้องกันแบบเรียลไทม์ เป็นข้อบังคับเดียวที่ใช้การได้สำหรับผู้ก่อตั้ง Web3

การตรวจสอบแบบเดิมใช้ไม่ได้ผล

การตรวจสอบความปลอดภัยส่วนใหญ่เกิดขึ้นเมื่อสิ้นสุดวงจรการพัฒนา โดยถือว่าความปลอดภัยเป็นเพียงเครื่องหมายตรวจสอบสุดท้าย

โมเดลที่ล้าสมัยนี้มีความเสี่ยงและไม่มีประสิทธิภาพ

มักจะค้นพบข้อบกพร่องในการออกแบบพื้นฐานช้าเกินไป ทำให้เกิดความล่าช้าที่มีค่าใช้จ่ายสูง การแก้ไขอย่างเร่งรีบ และสภาวะการป้องกันการโจมตีอย่างต่อเนื่อง

การตรวจสอบ ณ จุดเดียวเพียงครั้งเดียวไม่สามารถปกป้องโปรโตคอลที่กำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่องได้